شعرهایم شب بیست و دوم مي ترسم از ما كه كنار بزنيم من را بي‌اينكه پرده باشم پشت پرده اما آب می‌شود آفتاب مي‌ترسم از خودم كه كنار رفته باشم وقتي همه خوابند وقتی که مي‌آويزند من را از سنگ‌هایی که ستاره‌‌های منند --- لیلا صادقی نوشتن دیدگاه نام (اجباری) آدرس پست الکترونیکی (اجباری است اما نمایش داده نمیشود) آدرس سایت مرا برای دیدگاههای بعدی به یاد بسپار تصویر امنیتی جدید ارسال لغو