 |
|
عباس حبیبی بدرابادی |
گوشِ سر از صدای قطار میپیچيد
گوشِ جان از صدای تو پر بود
تو صدای سومم بودی که به تو مبعوث میشدم
گوش یاد اما
تا تو نمیرسید.
فَعْلَتُنْ فَعْلَتُنْ فَعْلَتُنْ فَعْ
لُنْ
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ
این یه شعر قطاریه
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ
بالا، پایین، بالا، پااین، با، لا، پا، این یه شعر قطاریه
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ
این یه شعر قطاریه، این یه شعر قطاریه
این یه شعر قطاریه، پنجرهشم اینجوری وا میشه
فَعْ عَ عَ عَ لُ ه ه ه نْ نْ
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ
مُو مُو مُو مُو آ آ آ آ ظِ ظِ ظِ ظِ بِ بِ بِ بِ خودد باش
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ
این یه شعر قطاریه
این یه شعر قطاریه که دندوناشو باد برده
حالا فقط میگه:
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ
فَعْ لُنْ
فَعْ
لُنْ لُنْ
من تو ایستگامم
تو
کجایی؟
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعَلَتُنْ
آن آرزوی منی که به عالمم خفتی، مشهد منی
نگاه گل آلودهای به تصورم به تو نگاهِ گِلم به تو
تو انجام نوری، نوری که در پاشیدنی به انجام
آن منی که آرزویم، عالمم به مشهدی نگاه خفتی
فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ
تصویری میشومت
بمانم اگر در حوصلهام این قطره که شبنم
باز ترانهی خورشیدیات، نوریات
تصویرتر میشومت، تصور حیات توام، کم تو نمیشوم باز
این دم من و تو، این ساعت خدا، بقای روح و جلای خدا، حکایت خدا
تصویر حیات توام، کم تو نمیشوم، به اندازهی توام
ترانهی خورشیدیات به روایت حوصلهام
این قطره که شبنمم، شبنم توام
تو صدای سوممی که از تو مبعوث میشوم
تَبَ تَبا تَلَبتُو بِها تَلَبا تَلَبتُو بِها تَبا تَلبا تَلا بِها تَلَبو تَبا اِذا تَلا تَبا کِه نگاه:
گوش جان پر از تو شد
بریده باد گوش سر
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعَلَتُنْ
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعَلَتُنْ فَعَلَتُنْ فَعَلَتُنْ
بر آتش استخوان، نور، نور، دود سادهام
دود از آتش و دود از پیمبرم
دود از پیمبر و ققنوسِ بخت، بالبالِ سوختنم یحیا، یحیای بال سوختنم
تَبَ تَبا تَلَبتُو بِها تَلَبا تَلَبتُو بِها تَبا تَلبا تَلا بِها تَلَبو تَبا اِذا تَلا تَبا کِه نگاه:
آن آرزوی منی که به عالمم خفتی
آن آرزوی منی که بیدار خفتهای
آن آرزوی منی که صدا خفتهای به حنجرهام
تا صور بدمی، خفتهای، خفتهای، صدا، صدا به حنجرهام
تا صور منی، بیدار خفتهای، صدا به حنجرهام
آن صدای سوممی که بریده باد گوش سرم.
کیمیای طلاسازِ هفت هزار سالهای
تصورِ خورشید در قطرهای که شبنمم
خاموش میشوم، نگاه منی
نوری، نوری که در پاشیدنی به انجام
چشمم که پُر میشوم از تو، چشمم اگر که تار از نبودنت
چشمم که خاکِ عالمم آرزوی تو
چشم منی که آرزویم، عالمم، مشهدی نگاه خفتی
فَعَ فَعا فَعَلا فا فَعَلا فَعَلَبو فَعا فَعا فَعَلا فَلا بِها فَعَلا فَع اِذا فَعا فَعَلُن فَعلُن
فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ
فَعَلَتُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعَلَتُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ لُنْ
این یه شعر قطاریه، این یه شعر قطاریه
این یه شعر قطاریه که میگه :
من تو ایسگامم
تو
کجایی؟
فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ فَعْ لُنْ
فَعْ لُنْ
فَعْ
لُنْ لُنْ